Memleketçe zamanında bir yerlerden çok fena beddua almış olmalıyız arkadaşlar, bizdeki akıl dışı pahalılığın başka türlü bir açıklaması olamaz çünkü. Tamam dünya insanları olarak hepimiz kapitalist sistemin köleleriyiz, iş sahibi de olsak çalışan da olsak bir şekilde hepimiz hayatımızı idame ettirebilmek üzere paraya ve güce hizmet ediyoruz. Ama diğer ülkelerdeki kölelerin durumlarına, alım güçlerine bakınca insan imrenmeden de edemiyor.

Ä°lgi alanım otomobiller olsaydı onlardan örnek verirdim zira an itibariyle telaffuz edilen rakamlara razı olup otomobil almaya niyetlendiÄŸiniz zaman kimsenin size deli gömleÄŸi giydirmeyeceÄŸi tek yer bizim ülkemiz. Normal satış fiyatı atıyorum 20.000$ olan bir otomobili biz, vergileriyle kar paylarıyla bilmem neleriyle 50.000$’a alıyoruz. Fiyata bindirilen kalemler arasında devletin radyo ve televizyon kurumuna aktarılan pay bile var.

Tezgahın üzerinde bekleyen iyice yoÄŸurulmuÅŸ kasap köfte kıvamındaki toplumun bir parçası olmanın cezası bu olsa gerek. Bize zamanında “Ãœretmeyeceksin, herhangi bir ÅŸeye ihtiyacın olursa biz sana satarız” demiÅŸler ve olaylar geliÅŸmiÅŸ. Yahu bir yandan da adamlara kızamıyorum, eÄŸer ben süper güç olsaydım böyle bir nüfusu, böyle bir pazar potansiyelini ben de aynı ÅŸekilde kullanmak isterdim. Yani düşünsenize, karşınızda öyle kompleksli bir toplum var ki kendi lahmacun salonlarına, çay bahçelerine burun kıvırıp sizin onlara dayattığınız Burger King’leri, Starbucks’ları başının üzerinde tutar hale gelmiÅŸ. Hatta olayı o kadar abartmış ki kendi markalarına bile yerel isimler koymak yerine, sizin rüzgarınızdan faydalanmak üzere yine sizin dilinizde isimler koyar olmuÅŸ. Kendi benliÄŸini bile hiçe sayacak kadar aşığınız olmuÅŸ böyle bir muhatap karşısında “Yok gardaÅŸ yok biz seni hiç sömürmeyelim sen kendin üret, kendi yağında kavrul” demek baya baya aptallık olurdu.

Gelelim olayın benim kuyruÄŸuma basan tarafına. Böyle bir ortamda teknoloji meraklısı olmak lanetlenmiÅŸ olmak gibi bir ÅŸey. Hele bir de hammaddeden, üretim maliyetlerinden, marka deÄŸerlerinden falan az buçuk anlıyorsanız, sabahtan akÅŸama kadar köpek gibi çalışıp kazandığınız paracıklardan 15 doları, normalde 3 dolar ettiÄŸini bildiÄŸiniz bir ürüne verirken eliniz titriyor, canınız yanıyor. Acısız ve gözü kapalı satın alma eylemleri gerçekleÅŸtirdiÄŸiniz günleri özlüyorsunuz. Annenizin yaptığı halis muhlis doÄŸal patates kızartmasını elinizin tersiyle iteleyip “KeÅŸke bizim ülkemizde de Mek Danıls olsa, reklamlardaki zengin insanlar gibi yaÅŸasak, onlar gibi güle eÄŸlene kıtır patatiz kızartmaları yesek” deyip saf saf, sizin kaynaklarınızı kullanarak sizi tüketen dost yüzlü düşmanlara aşık olduÄŸunuz günleri hatırlıyorsunuz.

Neyse, her fırsatta eleÅŸtirdiÄŸim sistemin kallavi kölelerinden biri olarak ben bu aÄŸzına tükürdüğümün Asus’unun bir leptop modelini uzunca süredir takip ediyorum, hatta almakla almamak arasında sürekli gidip geliyorum. Bizim memlekete sadece bir tane firma getirmiÅŸ ve üzerine maliye bakanının özel otomobilinin vuruÄŸunu düzelten sanayi esnafının yeÄŸeninin düğün masrafına kadar binlerce kalem bindikten ve ayrıca firma üzerine karını koyduktan sonra fiyatı ebesinin hörekesi gibi ÅŸiÅŸmiÅŸ. Normalde gavuristanda 2.500 TL‘ye tekabül eden bir meblaÄŸ karşılığı satılan, bu halde üretildiÄŸi fabrikanın giderlerini, işçilerinin maaÅŸlarını ve tüm taşıcıyıların karlarını çıkaran bilgisayar bizde 4.873 TL deÄŸil, 3.900 TL‘ye satılıyor. Gavuristandaki kapitalizm kölelerinden çok çok daha az kazanan insanlarız ve fakat onlardan kat be kat daha fazla para ödemek durumunda bırakılıyoruz. Öyle de güzel bir sistem kurulmuÅŸ ki tutup membağından da sipariÅŸ veremiyorsunuz, gümrükte yine aynı kalemler üzerine basılıyor.

Yazık lan bize, valla yazık. Åžahsen vergimizi verelim ekonomimizi koruyalım gibi ifadelerin hiçbiri bu duruma farklı bir açıdan bakmama neden olmuyor. EÄŸer ben bir bilgisayara 1.300 küsür Lira fazla para ödüyorsam, iyimser bir yaklaşımla 700 TL’si satıcı firmanın karı ve masrafı olsun desek, 600 TL’yi direkt devlete ödemiÅŸ oluyorum. Fakat ortada bu paranın karşılığı olarak bana dönmesi gereken daha güvenli, daha konforlu, yüksek standartlara sahip bir yaÅŸam imkanı yok. Yani ben o parayı ödemeyen gavurlardan daha yüksek yaÅŸam standartlarına sahip deÄŸilim. Dış borç iç borç cari açık falan alayı kafa bulandırıcı ÅŸeyler, yıllardır her alışveriÅŸ eyleminde KDV’sinden ÖİV’sine kadar envai çeÅŸit vergi ödüyoruz, neyin borcu, neyin açığı olabilir ki bu kadar uzun süre öde öde bitmesin valla aklım almıyor.

Sonuç olarak o bilgisayarın fiyatı düşecek aga! Ben o parayı ödemeyeceÄŸim, gerekirse 1 sene daha bekleyeceÄŸim ama o fiyat düşecek öyle alacağım… (Ä°nÅŸallah)