Noluyoruz ya? Bahardı yaz geliyordu derken bu sene daha önce hiç görmediÄŸim icatlarla uÄŸraÅŸmaya baÅŸladım. Åžu duvardaki soba bacası deliklerini kapatan kapaklar olur ya, heh iÅŸte geçen seslendiler “Caner gel bak burdan tıkır tıkır sesler geliyor fare midir nedir” diye (üçüncü katta oturuyoruz bu arada) ben de tabi böyle çekingen, ufak tefek bir fare görme beklentisiyle gittim kapağı açtım, açtım ama nasıl bir korku filmi sahnesi yaÅŸadım anlatamam ya. Baca deliÄŸini hayal edin; ışık yukarıdan vurduÄŸu için derinlere doÄŸru bir karanlık var, iÅŸte o karanlıktan ışık huzmesine doÄŸru öyle bir yaratık kafasını uzattı ki aklım çıktı yeminle. Böcek möcek demezsin mübarek uçan at ya! Kafa kısmı bildiÄŸin at, vücudu eÅŸÅŸoÄŸlu eÅŸÅŸek arısıyla alien karışımı, neyşınıl coÄŸrafikte bile böyle böcek görmedim ben. Yemin ediyorum az bir tırsmasaydım yakalayıp kavanoza koyardım, zooloji uzmanlarına da “yeni bir tür keÅŸfettim, alın inceleyin” diye gönderirdim, o derece.

Zerre iliÅŸmedim tabi, kapağı açtığım gibi aynen kapattım. Salyasında, tükürüğünde felç eden bakteriler vardır neyin tükürür tıksırır biÅŸey yapar sonra iÅŸin yoksa canlı canlı yenmeyi bekle…

Efenim yeni tanıştığım bu türün bünyemde yarattığı yıkıcı etkileri henüz atlatamamışken bir kaç gün sonra banyoda bir adet hamamböceÄŸiyle gözgöze gelip ikinci ÅŸoku yaÅŸadım. Hiç istifimi bozmadım tabi, ölü taklidi yaparsan iliÅŸmezlermiÅŸ diye duymuÅŸtum, öyle hareketsiz bekledim. Neyse bir müddet sonra gözden kayboldu ben de o hızla çıkıp odama geldim, “lan noluyoz ya…” demeye kalmadan yerde bir adet örümcek görüp artık ciddi ciddi ilahi bir kudret tarafından çocukluk korkumla yüzleÅŸtirilip sınandığıma kanaat getirdim…

Neyse insanoÄŸlu ile eklembacaklının yaÅŸam alanı savaşı benim adıma o örümceÄŸi görmemle birlikte sona ermiÅŸti, bayadır trake solunumu yapan bir canlıya en azından ev sınırları içerisinde rastlamıyordum. Gördüklerimin hepsini de “tesadüftür, yaÄŸmur yağıyor ya neme geliyorlar tabi…” ÅŸeklinde deÄŸerlendirip kendi kendimi telkin ediyordum – ki az önce mutfak tezgahında, kahve suyu almak üzere uzandığım ketılın arkasında iki adet örümceÄŸin fütursuzca keÅŸif gezisine çıktıklarına tanıklık ederek yıkıldım. Beni görünce de hiç istiflerini bozmadılar, sanki örümcek Şükrü, emlakçı Hüseyin eskortluÄŸunda benim mutfağımda emlak bakıyor, Hüseyin’de müşterisine “abi bu insandan tırsmana gerek yok. Bu, çocukluÄŸunda böcek milletinin basınca maruz kalınca ani biçimde yeÅŸil bir sıvıya dönüştüğünü öğrenmiÅŸ, öyle bir iÄŸrenmiÅŸ ki o gün bugündür böcek öldürmez…” ÅŸeklinde telkinde bulunuyor, herifler mutfağıma konuÅŸlanacaklar ya…

Küresel ısınma mevzusu neyin diyorlar ya, eğer bu olay Marmara ikliminin tropik moda bürünmesi ve akabinde envai çeşit kafadanbacaklının evlerimize konuk olmasıysa ben bu işi ciddi ciddi hiç sevmedim söyleyeyim.

Åžimdi önümde iki seçenek var; ya çok aç bir Çinli bulup 2 gün evimde misafir edip “buyur müdür, açık büfe sana” diyecem, ya da evin dört bir yanını bilimum böcek ilaçlarıyla donatıp sessiz ve derinden bir katliamın baÅŸ mimarı olacam… Nedir bu seneki böcek enflasyonu ya…