3 küsür senedir acısıyla tatlısıyla bu blog ile içli dışlıyım. Artık hayatımın bir parçası haline geldi diyebilirim, aslında sadece benim deÄŸil eÅŸim dostum arkadaÅŸlarım da ilgi çekici ÅŸeylerle karşılaÅŸtıkları zaman bana gönderip “bunu Egonomik’te paylaÅŸmalısın” demeyi huy edindiler. Hatta zaman zaman markalarla giriÅŸtiÄŸim savaÅŸları birbirlerine çarpıtarak aktaran tanıdıklarım aralarında “Caner’in bi tane sitesi varmış oraya firmayla ilgili ÅŸikayetini yazıyormuÅŸsun adamlar gelip yanlışlarını düzeltiyorlarmış” ÅŸeklinde konuÅŸuyorlar, sonra bana gelip “Caner bizim fırın daha 3. ayında bozuldu, bunu sitende yazsana yenisiyle deÄŸiÅŸtirsinler” diyorlar, böyle bir imkana sahip olmadığımı anlatana kadar göbeÄŸim çatlıyor.

Bazı okurlarla tanışma şansım oluyor, kimileriyle iş yapıyorum, kimileriyle buluşup görüşüyor veya telefonda sohbet ediyorum. Bunlar çok güzel şeyler tabi ama işler malesef her zaman böyle güllük gülistanlık yürümüyor (hayır, henüz hiç bir kızla tanışmadım).

Bazen posta kutuma abuk subuk ve hatta nefret dolu yorum mailleri geliyor, o yorumların yapıldığı yazılara bakınca ben de ÅŸok olabiliyorum (kaç kere “aman may gad bu yazıyı ben mi yazmışım?” dediÄŸimi bilirim). Bazen de tamamen mavra yapmak için yayınladığım yazıların insanlar tarafından inanılmaz biçimde yanlış anlaşıldığına ÅŸahit oluyorum, bunun en yakın örneÄŸi ÅŸu an yayından kaldırdığım “Gezici Overlokçu Terörü” baÅŸlıklı yazımdı. Bu yazıda overlokçuların aslında bir çeÅŸit ajan olduklarından, hepsinin belinde telsiz ve beretta marka tabanca taşıdıklarından bahsetmiÅŸtim. Bir ara bu yazıya öyle yorumlar gelmeye baÅŸladı ki anlatamam, en son birisi “Ben overlokçuluk ile yaÅŸamımı sürdüren bir garibanım, yıllarca çalıştım didindim bir türlü dikiÅŸ tutturamadım, ÅŸu anda ekmeÄŸimi bu sayede kazanıyorum. Ne yapayım yani hırsızlık mı yapayım?” deyince yazıyı yayından kaldırdım ve amcaya bir mail göndererek olayı yanlış anladığını, bunun tamamen mizahi bir yazı olduÄŸunu fakat yine de rencide etmiÅŸ olabileceÄŸim için özür dilediÄŸimi söyledim.

Bu sitede 1.700’e yakın yazı/içerik bulunuyor ve ben ne yazık ki an itibariyle hepsinin tamamen benim ÅŸu anki fikirlerimi veya görüşlerimi yansıttığını söyleyemiyorum. 3 küsür seneden bahsediyoruz, 3 sene önce ben bu iÅŸe örnek aldığım bazı yerli – yabancı blog yazarlarını taklit ederek baÅŸlarken; o zamanlar kendilerine blog yazarı diyen bu dangalakların abartılı ukala üsluplar kullanmaları modaydı. Yalan yok, ben de bu modaya uymuÅŸtum ve hatta bunun baÅŸarılı bir blog yazarı olmanın gereksinimlerinden felan olduÄŸunu sanıyordum. Yani geçmiÅŸte yayınladığım yazıların bir çoÄŸunda bu düşüncenin etkisi altında olduÄŸunu söyleyebilirim. Åžimdi yeni baÅŸlayan blog yazarlarının da aynısını yapmaya çalıştıklarını görüyorum da, ne bileyim.

Aslında az biraz egoist biri olduÄŸum doÄŸru, dozunu kaçırmadan ukala bir üslupla yazmayı severim, daha doÄŸrusu bu üslupla mizah yapmayı veya sinirime dokunan firmalara / bireylere yüklenmeyi severim ve bunu yapmaya da devam edeceÄŸim, fakat zamanla anladım ki blog yazarlığı ve benim olmasını istediÄŸim “Egonomik ruhu” bundan ibaret deÄŸilmiÅŸ. Bana herhangi bir konuda yardım almak için mesaj gönderen insanlara olumlu veya olumsuz, büyük bir samimiyetle cevap veriyorken, sordukları soruları toparlayıp “hassiktir ordan öyle saçma ÅŸey olmaz” terbiyesizliÄŸiyle dalga geçmek, zamanında bir ÅŸeyleri yanlış yapmış olan gerizekalıların aynı yanlışlarını tekrar etmekten baÅŸka bir ÅŸey deÄŸilmiÅŸ.

Demem o ki dostlar; ananas güzel meyvedir ama bizden değildir.