3 küsür senedir acısıyla tatlısıyla bu blog ile içli dışlıyım. Artık hayatımın bir parçası haline geldi diyebilirim, aslında sadece benim değil eşim dostum arkadaşlarım da ilgi çekici şeylerle karşılaştıkları zaman bana gönderip “bunu Egonomik’te paylaşmalısın” demeyi huy edindiler. Hatta zaman zaman markalarla giriştiğim savaşları birbirlerine çarpıtarak aktaran tanıdıklarım aralarında “Caner’in bi tane sitesi varmış oraya firmayla ilgili şikayetini yazıyormuşsun adamlar gelip yanlışlarını düzeltiyorlarmış” şeklinde konuşuyorlar, sonra bana gelip “Caner bizim fırın daha 3. ayında bozuldu, bunu sitende yazsana yenisiyle değiştirsinler” diyorlar, böyle bir imkana sahip olmadığımı anlatana kadar göbeğim çatlıyor.
Bazı okurlarla tanışma şansım oluyor, kimileriyle iş yapıyorum, kimileriyle buluşup görüşüyor veya telefonda sohbet ediyorum. Bunlar çok güzel şeyler tabi ama işler malesef her zaman böyle güllük gülistanlık yürümüyor (hayır, henüz hiç bir kızla tanışmadım).
Bazen posta kutuma abuk subuk ve hatta nefret dolu yorum mailleri geliyor, o yorumların yapıldığı yazılara bakınca ben de şok olabiliyorum (kaç kere “aman may gad bu yazıyı ben mi yazmışım?” dediğimi bilirim). Bazen de tamamen mavra yapmak için yayınladığım yazıların insanlar tarafından inanılmaz biçimde yanlış anlaşıldığına şahit oluyorum, bunun en yakın örneği şu an yayından kaldırdığım “Gezici Overlokçu Terörü” başlıklı yazımdı. Bu yazıda overlokçuların aslında bir çeşit ajan olduklarından, hepsinin belinde telsiz ve beretta marka tabanca taşıdıklarından bahsetmiştim. Bir ara bu yazıya öyle yorumlar gelmeye başladı ki anlatamam, en son birisi “Ben overlokçuluk ile yaşamımı sürdüren bir garibanım, yıllarca çalıştım didindim bir türlü dikiş tutturamadım, şu anda ekmeğimi bu sayede kazanıyorum. Ne yapayım yani hırsızlık mı yapayım?” deyince yazıyı yayından kaldırdım ve amcaya bir mail göndererek olayı yanlış anladığını, bunun tamamen mizahi bir yazı olduğunu fakat yine de rencide etmiş olabileceğim için özür dilediğimi söyledim.
Bu sitede 1.700’e yakın yazı/içerik bulunuyor ve ben ne yazık ki an itibariyle hepsinin tamamen benim şu anki fikirlerimi veya görüşlerimi yansıttığını söyleyemiyorum. 3 küsür seneden bahsediyoruz, 3 sene önce ben bu işe örnek aldığım bazı yerli – yabancı blog yazarlarını taklit ederek başlarken; o zamanlar kendilerine blog yazarı diyen bu dangalakların abartılı ukala üsluplar kullanmaları modaydı. Yalan yok, ben de bu modaya uymuştum ve hatta bunun başarılı bir blog yazarı olmanın gereksinimlerinden felan olduğunu sanıyordum. Yani geçmişte yayınladığım yazıların bir çoğunda bu düşüncenin etkisi altında olduğunu söyleyebilirim. Şimdi yeni başlayan blog yazarlarının da aynısını yapmaya çalıştıklarını görüyorum da, ne bileyim.
Aslında az biraz egoist biri olduğum doğru, dozunu kaçırmadan ukala bir üslupla yazmayı severim, daha doğrusu bu üslupla mizah yapmayı veya sinirime dokunan firmalara / bireylere yüklenmeyi severim ve bunu yapmaya da devam edeceğim, fakat zamanla anladım ki blog yazarlığı ve benim olmasını istediğim “Egonomik ruhu” bundan ibaret değilmiş. Bana herhangi bir konuda yardım almak için mesaj gönderen insanlara olumlu veya olumsuz, büyük bir samimiyetle cevap veriyorken, sordukları soruları toparlayıp “hassiktir ordan öyle saçma şey olmaz” terbiyesizliğiyle dalga geçmek, zamanında bir şeyleri yanlış yapmış olan gerizekalıların aynı yanlışlarını tekrar etmekten başka bir şey değilmiş.
Demem o ki dostlar; ananas güzel meyvedir ama bizden değildir.
Türkiye’de blog yazmak da birçok icraat gibi çileli ve sabır sınırlarını zorlayan bir hobidir. Bu derin duygularına katılmamak elde değil Caner. İçinden geldiği gibi yazmaya devam et nitekim hiçbir demokrasi şeklinde dahi herkezi memnun etme şansı yoktur.
Biz senin Cesur Bölgelerini sevdik, bence bu tür şeyler blogun büyümesiyle gayet normal karşılanmalı en azından her kesimden okuyucun varmış bu sevindirici bir şey :) ( Bu arada Caner abi kedi resmi ilk bakıldığında yanlış anlaşılmalara sebebiyet verebilir:) )
Eyvallah beyler :) Bu arada Mehmet cesur bölgeden ödün vereceğim anlamına gelmiyor bu, sadece suçsuz günahsız insanlarla dalga geçtiğim bir kaç eski yazımla karşılaştım da bildiğin kendimden utandım, bundan bahsetmeye çalıştım biraz.
Yazıyı okudum okudum okudum son satıra gelinnce
“Demem o ki dostlar; ananas güzel meyvedir ama bizden değildir.”
abi işte bundan vazgeçme de gerisi hikaye boşver :D
Caner sen her gün beni şaşırtacak birşeyler yapıyorsun varya ne bu mutaassıp tavırlar kuzum yoga yapmaya reiki yapmaya falan mı başladın sen ne bu iç huzuru yakalama çabaları..:) Şaka şaka ne güzel ki kendi aleyhinde eleştiri yapabiliyorsun.. Demek ki ruhunla konuşmaya başlamışsın ama bence silme o yazılarını çünkü yazdığımız şeyler o an ki ruhsal durumumuzla ilgili şekil alıyorlar sonuçta eğer canını sıkan birşey varsa seni farklı davranmaya iten psikolojik nedenler olursa şimdi de yani insanları aşağılamak istemediğin zamanlarda da aniden canını sıkan bir yoruma sert bir tepki verebilirsin.. Bence bu gayet normal hepimiz insanız öyle değil mi burda pc başında geçirdiğimiz sürenin dışında kimbilir her birimiz ne dertlerle uğraşıyoruz.. işte o dertlerden sıyrılıp öyle gelebildiğimiz zamanlar da olabiliyor buralara sıyrılamadan geldiğimiz zamanlar da oluyor.. Sen doğal davran yani bence böyle düşüncelerle kasma kendini.. Anlayış gösterecektir gerektiği zaman herkes rahat ol yani bence..
Yok ben insanları rencide etmeyeyim diye şey ettimdi Ahmet :)
Eh tabi belli bir yaştan sonra insanda özeleştiri olabiliyor, bazende 40 ından sonra azma durumu ortaya çıkıyor, sendeki durum genelde 30 dan sonra görülür, 35 e kadar sürebilir :) mesela bende bir ara ya ne kadar çok insan kırdım falan dedim, sonra bir baktım ulan haklıymışım ya, keşke daha beterini yapsaymışım, yüzde 90 ı yaptıklarımı sonuna kadar hak etmiş, geri kalan yüzde 10 un ahını aldım herhalde ki şimdi sürünme modundayım, ne yapalım artık.